Dikt i famling

Av Torkel Eikevik
Musikar og skribent. Frå Dale, bur i Bergen.

Publisert 28.11.2024

Egodød ergo er eg

bank bank
kven der
eg
kven eg
ego
egokven?
egodød
egoblør
slik som ego bør
når eg innrømmer
at ego dør
ego klør
har fått meg egoslør
ta meg heimatt
egosjåfør

Sjølvhjelp på radioen

Du må vere glad i deg sjølv, seier dei på radioen. Du må elske deg sjølv, før du kan elske nokon andre. Sjølv synest eg det er så ekkelt, med all denne kjærleiken. Vil ikkje bade i mitt eige kliss og klass. Vil ikkje høyre på slik ein viss vass. Det blir så kleint. Kan du ikkje berre seie det til meg, då, at du elskar meg? Er det så nøye, då? Om det er du eller eg? Eg kjenner ein kar, han elskar seg sjølv. Han bur oppi hovudet mitt, men det er ikkje alltid han er heime. Eg må banke på av og til, eg synest det blir litt stille. Han er min ven, men samtidig ikkje. Ein arrogant jævel, ein kjekk ung mann. Om eg berre kunne elske meg sjølv som han.

Ukjent nummer

eg tek fram telefonen og slår inn nummeret mitt
hallo?
hei 
du har nok ringt feil seier eg
men eg høyrer deg jo
seier eg stemma di er jo som mi 
eg høyrer det jo 
som eg høyrer tankane dine 
dei sit der, mellom auga 
ufokuserte 
og snåle 

eg kjenner 
at tankane lever 
eg føler
såklart føler eg 
eg
eller er det du? 
som sit der og stadig slår på tråden 
hallo? 
du har nok ringt feil